We geen bank beroofd, geen loterij gewonnen, geen vermogen geërfd. We stonden er allebei verbaasd over hoe bereikbaar dit bleek te zijn voor twee brave tweeverdienertjes.
Ok - we zijn beslist spaarders. Ik woon al twintig jaar in hetzelfde bovenhuisje (Gusta al zolang als we elkaar kennen). Nooit de behoefte gehad aan een groot huis met een tuin en een bijbehorende tophypotheek. We hadden dit niet vooraf gepland maar de keuzes die we gemaakt hebben in het verleden hebben dit wel mogelijk gemaakt.
Zelf heb ik altijd gedacht dat een tweede huisje in het buitenland iets voor miljonairs is. Helemaal geloven kan ik het nog niet. Misschien dat dat nog erg lang duurt. Ik stel me voor dat Gusta en ik met een glaasje wijn op de veranda zitten, bij het zwembad en de palmbomen. Knijp me Gusta. Droom ik, of is dit echt, werkelijk van ons?